Lees meer columns van Melissa op allinmam.com
Heupdysplasie
Mijn zusje had als baby heupdysplasie en heeft tot 9 maanden een spreider gedragen. Ik weet het nog goed, als ik aan haar denk als baby zie ik haar nog met die beentjes wijd liggen, in die gekke “beugel”. En wij ernaast. Een heel stuk bij haar vandaan, zij had immers een hoop ruimte nodig.
Erfelijkheid
Aangezien het erfelijk kan zijn hebben wij er rekening mee gehouden dat ons kindje ook heupdysplasie zou kunnen hebben. Zeker als het een meisje zou worden, ca. 80% van de kindjes met dysplasie is namelijk van het vrouwelijk geslacht. Toen bij de 20 weken echo bleek dat wij een zoontje verwachtten was de dysplasie weer even uit ons hoofd verdwenen; de kans was ineens niet zo groot meer.
Stuitligging
Twee weken voor mijn uitgerekende datum was ik voor controle in het ziekenhuis en bij het maken van een echo bleek dat onze kleine man nog heerlijk rustig op zijn plekje lag. In stuit. Ja in stuit! Ik baalde enorm en ik was boos, ik had namelijk meerdere malen bij de verloskundige aangegeven dat ik het idee had zijn hoofdje bovenin te voelen. Vier verschillende verloskundigen hebben gevoeld en allemaal zeiden ze dat hij goed lag. Het waren de billen die ik bovenin voelde. En dus was ik uitgepraat.
Keizersnede
Dat ik inmiddels 38 weken zwanger was betekende dat ze ons kindje niet meer in mijn buik konden draaien. De keuze was aan ons: geplande keizersnede of een stuitbevalling. We kozen voor de keizersnede en die werd een week later gepland. Ook kwam de heupdysplasie weer aan bod tijdens de gesprekken in het ziekenhuis. Aangezien ons kindje én erfelijk belast zou kunnen zijn én in stuit lag was de kans op dysplasie toch ineens weer heel groot.
Echo: heupjes niet goed…
Twee dagen na de echo in het ziekenhuis braken spontaan mijn vliezen en werd onze zoon Ole geboren. Bij de controles die ze uitvoeren na een geboorte constateerden ze meteen al dat de heupjes niet goed waren. Na 6 weken mochten we ons melden bij de kinderarts. Op de echo die met 3 maanden gemaakt werd was het overduidelijk; Ole had een flinke vorm van heupdysplasie.
Praktische problemen spreidbroek
Er werd meteen een camp-spreider aangemeten en er kwamen allerlei problemen op ons af. In wat voor slaapzak laten we hem slapen? Hoe kan hij mee in de auto? Past hij straks nog wel in de kinderwagen? Ik gaf borstvoeding, maar hoe deed ik dat in hemelsnaam met zo’n gevaarte in de weg? Hoe doen we dat in de zomer, hij kan niet eens met blote beentjes liggen!!
Maxi-cosi, slaapzak en spreidbroek?
De instrumentmaker adviseerde ons het zitgedeelte in de maxi-cosi op te hogen zodat zijn beentjes over de rand heen vielen. Maar, zei hij erbij, wanneer je wordt aangehouden riskeer je een boete; je vervoert je kindje immers niet op een goedgekeurde, veilige manier. Dat was voor ons al snel uitgemaakte zaak; Ole zijn spreidbroek ging in de auto af. Veiligheid voor alles, dan maar een maand langer in de spreider. Zo. Dat was alvast één probleem minder.
Slaapzakken die breder zijn ter hoogte van de knie zijn goed te vinden op internet. Mijn ervaring is echter wel dat die wel heel erg breed zijn. Ole sliep gewoon steeds in een maatje groter. Dat ging prima!
Kleding en spreidbroek?
Qua kleding is het voor een meisje iets minder lastig dan voor een jongen. Leuke maillot, jurkje er overheen en klaar. Voor Ole in zijn eerste levensjaar geen leuke stoere spijkerbroekjes. Van Mexx hadden ze ideale broekjes van zachte, soepele stof met weinig naden in de basis-collectie. En daar droeg hij dan natuurlijk gewoon extra stoere shirtjes op. Compenseren moesten we! We hebben nooit speciale, op maat gemaakte kleding voor hem gekocht zoals dat nu veel wordt aangeboden op internet.
Warm weer en spreidbroek?
Waar we vooral tegenaan liepen zodra het zomer werd, was het warme weer. Je wilt je kindje dan uiteraard ook lekker luchtig kleden. Maar eigenlijk moest er altijd een broekje onder de spreidbroek. Kunstof-achtige materialen direct op huid betekent wrijving en daar krijg je lelijke plekken van. Mijn eerste idee was badstof sokken. Daar knipte ik de tenen vanaf, trok ze over zijn beentjes zodat de hiel over zijn knie viel. Ging goed maar nog niet ideaal. Badstof is best nog warm. Na wat speurwerk op internet vond ik een soort flanellen hoesjes voor om de Camp-spreider. Gemaakt en aangeboden door een moeder die ooit met hetzelfde probleem zat. De hoesjes waren perfect en we hebben ze erg vaak gebruikt!
Buggy en spreidbroek?
Toen Ole na een half jaar niet meer in de Bugaboo bak paste en over moest naar het buggy-zitje, diende het volgende probleem zich aan. Dat paste dus niet! Zijn billen konden niet ver genoeg naar achter in het zitje, de Camp-spreider was te “plat”. Gelukkig hadden we precies rond deze tijd een controle-afspraak bij de orthopeed en hij stelde voor Ole een nieuwe spreidbroek te geven met scharnieren, de dr. Visser spreider. Zo kon hij straks lekker over de grond bewegen. Ideaal, want door de scharnieren konden zijn beentjes naar voren bewegen en paste hij dus ook in de Bugaboo buggy-zit! ’s Nachts sliep hij met de Camp-spreider omdat die platter was. Dus ook dat was weer een probleem dat we konden wegstrepen.
Borstvoeding en spreidbroek?
Ik heb Ole best lang zelf gevoed. De tips die de orthopeed mij gaf nadat ik mompelde hoe ik dat in hemelsnaam moest gaan doen, kwamen duidelijk van een persoon die zelf geen borstvoeding gaf en dat als man ook nooit zou gaan geven. Hij dacht er wel heel makkelijk over. “Oh joh, geen probleem, gewoon even zo en zo”. Borstvoeding geven is niet alleen drinken. Voeden is elke keer weer een intiem mama-kind momentje. Dan wil je je kindje dicht tegen je aan hebben en niet liggend op een aankleedkussen op tafel, jij op een stoel daarnaast met je borst hangend over de rand van het aankleedkussen. En dan maar hopen dat hij zo kan drinken. Voor jij het begeeft van de pijn in je rug. Of zittend op je bovenbeen, terwijl een baby van 3 maanden nog helemaal niet rechtop kán zitten, die zakt als een plumpudding in elkaar, is het niet van gebrek aan spiersterkte dan wel van uitputting! Ik heb het 1 dag geprobeerd op deze manier, gevolg; een mama met enorme stress en een baby die alleen maar huilde. We hebben er bewust voor gekozen om deze momentjes te koesteren en de spreidbroek dus gewoon even af te doen, omdat we het geven van borstvoeding als ouders beiden belangrijk vonden. Misschien nog wel belangrijker dan een maand meer of minder spreidbroek. Samen met het maxi-cosi verhaal zou dat misschien wel betekenen 2 maanden langer een spreidbroek. Of 3. Maar wel lekker veel mama-kindje momenten!
Op eigen benen
Toen Ole 12 maanden oud was hoefde hij alleen nog met slapen de spreidbroek aan en vanaf 14 maanden hoefde het helemaal niet meer. Niet omdat het “over” was, maar hij moest zich gaan ontwikkelen. Kruipen, staan, lopen… er was gedaan wat er gedaan kon worden, nu was het aan zijn eigen lijfje om het verder de goede kant op te laten groeien. Op 3-jarige leeftijd zou er weer een röntgenfoto worden gemaakt.
Zusje ook heupdysplasie?
En toen was daar Madee… het lieve kleine zusje van Ole! Uiteraard waren we nu ook weer erg benieuwd naar de uitslag van de onderzoeken die plaats vonden bij 3 maanden. Direct na de geboorte én ook op het consultatiebureau zagen ze niets verontrustends. Ik ging er helemaal vanuit dat Madee géén dysplasie zou hebben. Hoe zou het mogelijk zijn, 2 kinderen mét dysplasie?
Lichte afwijking
Helaas zagen ze op de foto van Madee tóch een lichte afwijking. Lang niet zo erg als bij Ole, maar gezien het feit dat het in de genen zit toch goed om het wel te behandelen. Wat een teleurstelling, wéér die molen in. Maar hé, er zijn ergere dingen. En zo belandden we ook met een 5 maanden oude Madee bij de instrumentmaker voor het aanmeten van een Camp-spreider. Voor Madee dus de leuke maillots met schattige jurkjes en rokjes er overheen. En verder geen problemen op ons pad; we hadden het immers allemaal al een keer eerder meegemaakt!
Dysplasie-vrij
Na 3 maanden dragen mocht Madee de spreidbroek overdag al geregeld af en toen ze 10 maanden was, was het klaar. Op de foto was niets van dysplasie meer te zien! We waren spreidbroek vrij! Maar nog niet dysplasie-vrij; Ole zijn derde verjaardag kwam in zicht en de voor hem beslissende röntgenfoto moest worden gemaakt. We waren door de orthopeed al voorbereid op een eventuele operatie, mocht het de “verkeerde kant zijn opgegroeid”. Maar he, het geluk stond aan zijn zijde, het was de “goede kant opgegroeid” en dit betekende definitief het einde van het dysplasie-tijdperk binnen ons gezin!
Interessante links:
Meer leuke, interessante, leerzame blogs lezen van Melissa?
Kijk op de website allinmam.com
Hai Melissa, mijn 10 maanden oude dochter moet vanaf vandaag ook een spreidbroekje aan. Hoe deed jij dat op de fiets?
groet,
Sophie
Hi Sophie, mijn kinderen kregen met 3 maanden en met 6 maanden al een spreidbroek dus toen fietste ik nog niet. Daarna pas toen ze er vanaf waren… ik kan je dus geen advies geven helaas!
Hoi Melisa,
Konden jouw kinderen snel alle bewegingen inhalen, omrollen, kruipen, zitten, lopen… daarover maak ik me veel zorgen. Mijn dochter van 3 maanden draagt al paar dagen pavlik bandje..
Hi Ljubica, mijn zoon was wel wat later met alles. Doordat hij niet gekropen had miste hij wel kracht in zijn romp. Maar met fysio is dat een stuk verbeterd (toen was hij een jaar of 5, toen we daar naartoe gingen). Omdraaien deden mijn beide kinderen trouwens met de spreidbroek om. En met de dr. Visser spreider konden aardig tijgeren en zitten.