Onze dochter is 18 jaar en niet te hanteren thuis. Zij wil de baas spelen over ons en gaat door het lint bij aanpassingen van de huisregels. Gooien met deuren, gillen en zware scheldwoorden, niks is te gek voor haar. Vier jaar geleden is zij ook uit huis geplaatst, ging toen ook niet naar school en heeft in verschillende instellingen gezeten. Jeugdzorg heeft niet veel gedaan voor ons. Nu is zij 18 jaar oud, zit thuis, met als gevolg dat wij als ouders geen leven meer hebben! Waar kunnen wij alsnog adequate hulp vinden?
Pubergedrag of stoornis
Alle kinderen, en met name pubers, verzetten zich wel eens tegen hun ouders. Ook andere gedragsproblemen zoals liegen, stelen, vechten of pesten zijn normale onderdelen van de ontwikkeling. Als het opstandige en/of agressieve gedrag echter lange tijd aanhoudt, een patroon gaat vormen en een duidelijk negatieve invloed heeft op het functioneren kan er sprake zijn van een gedragsstoornis.
Gedragsstoornis
De problemen die u beschrijft lijken overeen te komen met de kenmerken van een Oppositioneel-Opstandige Gedragsstoornis (ODD). Hierbij is een kind of jongere vaak driftig, boos of gepikeerd, is het opstandig, ergert het met opzet anderen en maakt het vaak ruzie met volwassenen. Daarnaast kan er sprake zijn van het anderen de schuld geven van fouten en hatelijkheid en wraakzucht.
Oorzaken gedragsproblemen
De oorzaak van gedragsproblemen ligt vaak in een combinatie van kind- en omgevingsfactoren. Het gaat om een interactie tussen (aangeboren) eigenschappen van het kind, de persoonlijkheid en opvoedstijl van de ouders, (ingrijpende) gebeurtenissen en andere omgevingsfactoren zoals bijvoorbeeld school.
Andere problemen
Onderliggend aan de gedragsproblemen kan er sprake zijn van andere problemen en/of stoornissen. Er kan bijvoorbeeld sprake zijn van ADHD, maar ook leerstoornissen vormen een risicofactor voor het ontstaan van oppositioneel gedrag. Tevens kan gedacht worden aan angsten, een depressie of een post-traumatische stress-stoornis (PTSS).
Hulpverlening en behandeling
Lees hieronder welke hulpverlening en behandeling je in kan schakelen bij gedragsstoornissen.
Hulpverlening
U geeft aan dat uw dochter al eerder uit huis is geplaatst. Dit geeft aan dat zij al langere tijd problemen ervaart. Het feit dat zij in verschillende instellingen heeft gezeten heeft hierop mogelijk geen positieve invloed gehad. Ik begrijp dat de situatie thuis voor jullie nu onhoudbaar is. Nu zij 18 jaar is valt zij niet meer onder jeugdzorg en zal zij zelf toestemming moeten geven voor hulpverlening. Indien zij dit niet wil, kunt u kijken of er in uw regie een FACT-team (Functie Assertive Community Treatment) is. Zij doen aan ‘bemoeizorg’ bij mensen met psychiatrische problemen. Hierbij proberen ze mensen die geen hulpverlening willen te motiveren voor behandeling.
Behandeling gedragsstoornis
Als uw dochter bereidt is tot behandeling zou u contact kunnen opnemen met een (Jeugd)Riagg of een psychiatrische instelling voor onderzoek en (eventueel) therapie. Een gespecialiseerde instelling voor mensen met agressieproblemen is De Waag. Zij hebben vestigingen in Noord- en Zuid-Holland en Utrecht.
Ook zou u kunnen overwegen of uw dochter misschien beter op haarzelf kan gaan wonen, al dan niet onder begeleiding (‘begeleid wonen’) . In veel gevallen verbetert dat de ouder-kindrelatie. In gevallen van crisis kan via de huisarts de crisisdienst ingeschakeld worden. Indien er sprake is van geweld is het ook een optie om de politie te bellen. Indien uw dochter niet bereid is om enige vorm van hulpverlening te aanvaarden en er sprake is van een gevaarlijke situatie voor haarzelf en/of de omgeving is er de mogelijkheid van een gedwongen opname (BOPZ).
Ik hoop dat u met uw dochter in gesprek kunt gaan en zij bereidt is zich aan te melden bij een instantie. Het lijkt mij zeer zinvol als er goed onderzocht wordt wat er met uw dochter aan de hand is en dat zij de behandeling krijgt die zij (en jullie als ouders) verdient. De huisarts kan een eerste stap zijn naar de juiste hulpverleningsvorm.
Wij zitten in het zelfde schuitje.
We zijn al drie jaar in de overlevingsmodus.
Ik heb me wezenloos in gelezen maar de wetten in dit land zijn zo geschreven em gemaakt dat de criminelen alles kunnen met weerloze kinderen die een gedragsstoornis hebben, een gezin dat in problemen verkeerd met een puberend kind heeft nieta aan kastje naar de muur, een kind moet weten en dagprogramma hebben en geen open maatregelen totdat het gedrag gereduceerd is zo niet dan zet je het leven van anderen in gevaar. Ouders die hard werken en in een burnout kunnen raken of enige empathie van hulpverlening, zodra er een mdo is trekken veel hulpverleners één lijn , er is geen scenario of rampscenario.
Beste remedie is dat als je kind niet met julkie communiceert maar wel met dieren misschien, zorg dat jullie je veiligheid waarborgen en zorg dat julkie kind begekeid gaat wonen. Julkie thuis moet je rust zijn.
Hey allen, mijn zoon is volgende maand 18j wij wonen in België, hij heeft jaren geleden de diagnose gehad ADHD, sinds het laatste jaar is hij extreem agressief dit oa. omdat hij geen medicatie meer wilt nemen.
We zijn als gezin bang voor iets te zeggen tegen hem, hij terroriseert het ganse gezin.
Ik wil hem niet kwijt als moeder en hem niet zomaar buiten zetten wanneer hij 18j is want zijn school is dan nog niet af en kan zichzelf financieel dan ook niet behelpen.
Waar wie of hoe kunnen jullie me raad geven gezien hij geen hulp wilt….
Hier ook zo een situatie, al hulp gekregen ondertssn?? hier al jaar bezig en nog altijd geen hulp. Is ondertssn 19 j.
Wij zitten al vijf jaar zo. Mijn dochter is pas 13. Weigert naar school te gaan. Stelen, manipuleren, liegen, bedriegen.
Wij hebben overal sloten op kasten en deuren omdat ze alles steelt of sloopt. Ze zoekt constant de strijd op, blijft provoceren en gaat over alle grenzen heen. Spijt of consequenties kent ze niet.
Wij hebben alle alle soorten hulp gehad. Maar niks helpt. Nu hebben we MDFT en trauma therapie voor haar, maar ook dat werkt niet.
Wij zij ten einde raad.
Heel herkenbaar, onze zoon is inmiddels 15, maar zijn problemen starten op 13e jarige leeftijd. Heel wat paden bewandeld, ook MDFT. Helaas doordat hij niet meewerkte mislukt. Momenteel verblijft hij in Yes we can clinics. Daar hebben we een goed gevoel over, maar of het helpt? De tijd zal het leren. Maar wellicht een optie voor jullie om naar te kijken?
Mijn zoon is 18 bijna 19 in januari.
Iknherken me zo in de bivenstaande verhalen.zoon zit niet op school werkt niet.
Zegt ook.meerdere keren.ja ben er trots op dat ik al lange tijd niet heb gewerkt.
Heb een uitkering en moet de zorg ook nog geven aan me 5jarige dochter.scheld worden gebruiken om misselijk van te worden.en dit gaat nu al bijna een half jaar zo en dochter ze is 5 ze zegt uit zich zelf jij moet weg hier .en ik vind jou stom.ik wil niet dat z8j hier de dupe van word.wat zou voor mij de eerste stap kunnen zijn naar een rustig leven want dit gaat zo echt niet meer.
Zo herkenbaar! Bij mij exact dezelfde situatie. Mijn zoon is bijna 18 en terroriseert mij al maanden, totaal geen respect en probeert mij dagelijks te domineren. Scheldpartijen stem verheffen etc. Zit niet op school en werkt nu ook niet. Ik en mijn dochtertje lijden hier zo erg onder..
Wordt er wanhopig van.
Hoe hebben jullie je zoon zover gekregen dat hij na yes we can ging?
Mijn dochter weigerd gewoon…
Terwijl iederen jeugdzorg jeugdreclasering en de gesloten groep waar ze nu verbkijft het adviseren.
Ook ik zit als alleenstaande moeder al jaren in zo’n soortgelijke situatie en weet niet meer wat ik er mee aan moet. Ik heb ook hulp gezocht maar mijn dochter heeft twee gezichten, de sociale, welopgevoede, vriendelijke en studerende meid die ze ook laat zien bij hulpverleners, vrienden, familie. De andere kant is bij mij thuis en ook bij opa en oma altijd anderen de schuld geven, de baas spelen, bedreigen, intimideren, respectloos, geen regels volgen, ergert mij opzettelijk, maakt ruzie, is boos en opstandig, wraakzuchtig, pest mij beledigt mij keer op keer. Lokt discussies uit waarbij zij het laatste woord wil hebben en is daarna boos. Ze smijt met deuren en slaat mij haar kamer uit. Wil niet naar mij luisteren en bepaalt zelf wat zij doet. Beschuldigt mij van alles en nog wat. Ik weet oprecht niet meer waar ik goed aan doe. Ze kan met periodes heel lief en vriendelijk zijn zolang ik maar nergens iets van zeg of tegen haar in ga. Maar dat is niet vol te houden. Vaak heb ik geen zin in gedoe en geef ik haar haar zin, maar ze gaat heel vaak over mijn grenzen heen. Het liefst zie ik haar ergens anders gaan wonen maar daar heeft zij zoals ik de finsnciele middelen niet voor. Plus waar moet ze naartoe. Zij bepaalt ook nog dat haar vriendin waar ze een relatie mee heeft hier verblijft wat voor mij de situatie ook niet verbetert hoewel ze dan wel vrolijker is. Maar dan bepalen zij samen de boel en doen niets in huis. Ik moet er altijd om vragen. Ik ben letterlijk uitgeput en het punt is dat hulp krijgen lastiger is nu zij 18 is. Het geeft veel stress en is voor mijn zoon ook niet fijn hij zit er altijd tussen of ook slachtoffer. Ik denk serieus aan ODD, maar zeker weten doe ik het niet. Mijn vriend is veel harder dan mij en zegt politie bellen ed. Hij wil hier ook niet meer komen zolang dit speelt hij heeft zo’n soortgelijke situatie als een meegemaakt met een ex en haar dochter. Hij heeft daar een trauma van. Zij , mijn dochter mag hem niet dus dat komt haar goed uit. Ondertussen zie ik alles somer in…..
Hallo,
Ik herken deze problemen van mijn dochter die al vanaf het begin van haar pubertijd aan ODD gelijke gedragsproblemen vertoont. Mijn achtergrond is er ook één van ADHD,ODD en psychopathie en zwakbegaafdheid. Heeft lang geduurd voor ik doorhad wat er in mijn familie aan de hand was en begrijp nu beter waarom mijn leven zo moeilijk is verlopen. Maar mijn dochter heeft alle mogelijke instantie in haar leven voorbij zien komen en nooit is het bij niemand opgekomen dat er wel meer aan de hand kon zijn dus er is nooit een diagnostisch onderzoek geweest waardoor er gepaste ondersteuning kon komen. Ze heeft ernstige gedragsproblemen die ze voor de hulpverlening kon blijven verbergen door leugens en geruchten te verspreiden over mij waar de hulpverlening ontvankelijk voor is geweest en dat zorgt er nog steeds voor dat ik geen ingang kan vinden waarbij er ook naar mijn verhaal geluisterd wordt, eigenlijk ook serieus genomen wordt. De problemen waar haar gedrag problematisch word is in het gezin van herkomst zoals mezelf en mijn andere dochter die ondertussen ook geen contact meer met haar heeft. Ruim twee jaar geleden mocht ik om een woordenwisseling mijn kleinzoon helemaal niet meer zien terwijl hij vanaf zijn geboorte al elke week bij me logeerde, zijn eigen kamer had en gezamenlijke hobby’s hadden. Als mijn kleinzoon aan mama vraagt waarom hij niet meer naar oma mag dan krijgt hij een woedeaanval over zich heen. Ze heeft opvoedingsondersteuning voor hem maar ze zijn niet bekend met haar gedragsproblemen die ze voor de buitenwereld goed weet te verbergen. Nu ze volwassen is heb ik geen invloed meer om een onderzoek te laten doen terwijl dit wel nodig is. Ze maakt mij kapot en heeft absoluut geen schuldgevoel of inlevingsvermogen over het feit dat ze zoveel vreselijke dingen over mij heb verteld die absoluut niet waar zijn. Geen sorry is ooit uit haar mond gekomen en dit kan grote gevolgen hebben voor mijn kleinzoon als hij ouder wordt. Maar het gedrag is grensoverschrijdend en schadelijk voor anderen. Ik heb zojuist nog contact gehad met veilig thuis en mijn informatie is voor hun niet genoeg om te onderzoeken. Ook is er sterke vermoedens dat ze met een syndroom is geboren waarbij allerlei misvormingen zijn in de aanleg van de bloedvaten. Die vaak de oorzaak zijn van een lagere intelligentie. Ook daar is nog nooit eerder onderzoek naar gedaan. Volgende week ga ik in gesprek met haar huisarts en dat is mijn laatste strohalm. Het is heel verdrietig dat je kind tot zulke dingen in staat blijkt te zijn.
Angela
Hallo Angela,
Mijn dochter us ook net hetzelfde
Ik word gestraft met mijn kleinzoon hij mag niet komen bij mij tot zij zelf terug wilt of als ze van mij geld nodig heeft.
Ze is begonnen let gedragsprobleem toen ze 14 was nu is ze 33 en nog niets veranderd.
Ik zoek jaren hulp maar ze werkt nooit mee en zegt dat ik ziek ben
Ik weet geen raad meer
Heel benieuwd hoe t nu gaat. Je commentaar raakt me. Zo herkenbaar. Help! Iemand bekend met lotgenoten contact of praatgroep oid?
Het valt mij op dat de
“makkelijke” weg wordt uitgelegd. Als zij instemt met behandeling dan kan je daar en daar terecht, het is beter dat ze uitwonend is al dan niet begeleid. maar wat als zij niet open staat voor behandeling, de boel wel “terroriseert” en ze al uitwonend op kamers is maar wel regelmatig thuis komt en dit bovenstaande gedrag vertoont? Waar kan je dan terecht?
Ik heb een zoon van 18 en de problemen zijn begonnen toen hij 16 was.Lijkt wel alsof hij wraak problemen heeft.Met iedereen krijgt hij ruzie, gebruik scheldwoorden, maakt dingens kapot en dreigementen.Ik leef in angst en krijgt huilbuien.Als ik de klok terug kon draaien,had ik geen kinderen gemaakt,zo hopeloos ben ik geworden als moeder zijn. Maar ik hoop dat hij op een dag zijn gedrag zal veranderen en verbeteren hoe ouder hij word.
Onze dochter zit al heel lang met dit probleem, maar er is alleen hulp voor de kinderen, en alleen als ze mee werken. Maar dat is nu juist het probleem. Onze kleinzoon is 20, studeert niet, werkt niet, eet alleen chips, speelt zijn games 20 uur per dag, geeft zijn zorgvergoeding uit aan games terwijl onze dochter de zorgpremie betaalt, weigert zijn studiefinanciering terug te betalen, steelt van onze dochter en is op alle fronten respectloos. Mijn vraag is al lang niet meer, wie helpt die jongen, want hij wil geen hulp. Maar wie helpt onze dochter? Geen mens geeft antwoord op die vraag.
We zijn financiëel verantwoordelijk tot 21e maar vanaf 18 mogen we al niet meer bepalen of ze opgenomen moeten worden of niet kromme wetten in nl😡
[…] 1. Onze dochter van 18 is niet te hanteren thuis, waar vinden wij … […]
Onze dochter die zoon wil worden is ook niet te hanteren thuis. Heeft een diagnose autisme gehad op zijn 13e maar accepteert die diagnose niet meer, wil niks meer van instanties hebben, slikt wel antidepressiva maar geen angstremmers meer terwijl met die angstremmers ging het nog redelijk. Nu brutaal, grensoverschrijdend en agressief gedrag en het hele gezin lijdt hier gigantisch onder. Hij werkt niet, een klein beetje in de tuin als het hem uitkomt, houdt zich aan geen enkele afspraak, doet waar hij zin in heeft, maakt overal een puinzooi van en heeft elke dag een enorme driftaanval. Grens aangeven betekent knalharde ruzie en agressief gedrag. Elke dag is het stress.
Hadden we hem maar bij een sociale werkplaats gezet na zijn speciaal onderwijs, en begeleid wonen gedaan. Nu is het te laat, hij is 27 en zijn gedrag wordt alleen maar erger en wij ouder. Je kan nergens heen, want hij is zogenaamd volwassen dus je hebt geen enkele zeggenschap meer over hem. Tiranniseert het huis en je krijgt geen hulp, want ze moeten zelf toestemming geven, en hij heeft geen enkele gedrags inzicht en ziekte inzicht. Eigenlijk is het een psychiatrische patiënt en de overheid zegt: zoek het maar uit me je kind.